Hoe ontspan jij?
Is het inspiratie of juist uitstelgedrag?
Tijdens een training toon ik dit door mijn hand te openen. Ik vraag de groep zich voor te stellen dat er zand blijft liggen in het kuiltje van de hand zolang de hand ontspannen blijft.
We kunnen ervoor kiezen om door te zetten en vanuit kramp en weerstand te bloggen of stofzuigen. We kunnen er ook bewust voor kiezen om het vanuit ontspanning te doen, om even stil te staan en na te gaan wat past bij jouw staat van zijn op dat moment. Zo stem je af op wat er nodig is.
Zelfobservatie
Vanzelfsprekend merk je de verkramping of ontspanning alleen op wanneer je zelfobservatie toepast, wanneer je op onderzoek gaat welke signalen je zintuigen geven. Twintig jaar geleden had ik nauwelijks weet van of ik me gespannen voelde. Door zelfobservatie toe te passen werd ik me stap voor stap bewuster van de weerstand die mijn lichaam aangaf. Dit klinkt misschien vaag of abstract maar het gaat simpelweg over opmerken dat je hart sneller slaat en je ademhaling omhoog schiet. Ik besefte als 30-jarige niet, dat mijn stem een octaaf hoger werd bij spanning, lichaamsbewegingen sneller werden of dat ik mijn schouders onnatuurlijk hoog optrok. Nu ben ik me dit eerder en sterker bewust. Wil je ontdekken wat stappen zijn om zelfobservatie aan te leren? Het staat in dit blog beknopt beschreven.
Vanuit welke intentie doe je een goede daad?
Het past bij mij om afval van straat op te rapen en thuis te recyclen. Echter, ik merkte bij mezelf twee verschillende houdingen tijdens het opruimen van zwerfafval. Soms wandelde ik met een dankbaar en tevreden gevoel terug naar huis om het plastic in de betreffende container te deponeren. Maar het kwam ook voor dat ik vanuit ergernis het plastic opraapte en mee nam. Boos vrat ik me ondertussen op over de mensen die het zomaar van zich af gooien. Hulpvaardigheid sloeg door in opoffering. Na deze zelfobservatie sprak ik met mezelf af, alleen nog maar het afval op te ruimen wanneer het me lukt om het vanuit een dankbare intentie te doen. Uit ergernis komt mijns inziens niets goeds tot stand.
Volgens een Cursus in Wonderen is er in Gods universum geen plaats voor opoffering. Je bent op zinvolle wijze dienstbaar aan een hogere taak door goed voor jezelf te zorgen, want wat je niet hebt -en niet bent- kun je ook niet geven. Vanuit een gevoel van rust, en het gematigde gedrag dat daaruit voortkomt, kun je meer dan genoeg geld en tijd en energie aan de wereld geven.
Aan ons dus de taak om rust en ruimte in het leven te creëren zodat we vanuit dankbare en tevreden intentie anderen kunnen en willen helpen. En daarnaast als we moe of ‘vol’ zijn, even hierbij stil te staan en bewust voor onszelf te kiezen en ruimte te scheppen door op te laden. Dat is werkelijk: juiste actie!
De meerwaarde van lichaamswerk
Tot slot wil ik de nadruk leggen op de functie van lichaamswerk omdat het een krachtige weg naar ontspanning is. Ik doel hiermee op bijvoorbeeld yoga, tai chi of Zhineng Qigong. Deze vormen van meditatie in beweging helpen je de grenzen van je lichaam te ervaren. Je leert letterlijk om bewust spieren te spannen en ontspannen. Ze brengen je op deze manier verfijnde zelfkennis, je bouwt lichaamsbewustzijn op. Tijdens de beoefening merk je steeds dingen op over je lichaam en automatische aandacht, je wordt door deze inzichten bewuster van je natuurlijke beweging en houding. Deze zelfkennis neem je na een uur lichaamswerk mee je week in.
Ik ben nieuwsgierig naar hoe jij merkt dat je in verkramping zit. Wellicht heb je een tip voor anderen hoe ze kunnen ontspannen? Ik nodig je uit om een reactie achter te laten in onderstaand commentaarveld. Omdat ik je antwoord waardeer ontvang je het E-book:
‘van zelfafwijzing naar zelfwaardering in 4 stappen’
Zo brengen we samen meer begrip en compassie in onze wereld.

Bedankt voor je aandacht!
Op jouw persoonlijke groei!
Inspirerend..!
Dank je wel Renske! Ik hoop dat je het E-book over Zelfwaardering -dat ik je stuur- ook inspirerend vindt.
Interessant artikel Vick! Vooral het gedeelte hoe hulpvaardigheid omsloeg in opoffering. Bij mij slaat hulpvaardigheid snel om in verplicht voelen en vervolgens voelt het als vastzitten. Es kijken welke afspraak ik met mezelf kan maken hierover 🙂
Dank je wel Jeanine, verplichting voelen we snel als kramp, als moeten. Enerzijds brengt dat misschien dat we de verplichting ook daadwerkelijk uit kunnen voeren. Anderzijds willen we misschien juist wegbewegen van die verplichting vanwege die kramp en dat vast-zit-gevoel. Soms helpt het om bewust een verplichting uit te voeren vanuit dankbaarheid om het te mogen doen. Ik stuur je het E-book toe, hopelijk geeft je dat inspiratie voor een afspraak met jezelf.
Dank je wel!