Wat te doen bij keuzestress?
Wat is keuzestress?
Keuzestress is een vorm van stress die veroorzaakt wordt doordat iemand overspoeld wordt met informatie die overwogen moet worden om een ‘goede’ keuze te kunnen maken
Sommige mensen vragen in hun omgeving naar bevestiging of advies. Maakt dat de keuze echt eenvoudiger? Voordat we de knoop door kunnen hakken is er onduidelijkheid, wat niet iedereen even comfortabel vindt.
Andere mensen -waaronder ikzelf- vinden het prettig om een keuze nog even uit te stellen. Puur voor de ruimte die er ontstaat en de mogelijkheden die het biedt.
Welk patroon herken jij bij jezelf?
Ontdek verschillende vormen van keuzestress bij specifieke enneagramtypen;
- Type 1 * als er niet exact en precies genoeg kan worden gekozen
- Type 2 * als je geacht wordt voor jezelf te kiezen
- Type 3 * als anderen je keuze niet waarderen
- Type 4 * als authenticiteit niet gewaardeerd wordt
- Type 5 * als verwachtingen hoog zijn, er geen ruimte is
- Type 6 * als er geen voorbereidingstijd en zekerheid is
- Type 7 * bij beperking van vrijheid en keuzes
- Type 8 * bij onduidelijkheid en controleverlies
- Type 9 * als er inééns snel een knoop doorgehakt moet worden
Every choice you make has an end result.
Stressfactoren
Iedere keuze heeft consequenties. Bij complexe zaken overzien we de consequenties van te voren lang niet altijd. Soms lijkt het of we moeten kiezen tussen twee slechte opties.
Daarnaast spelen verschillende belangen mee. Veel mensen hebben moeite om anderen voor het hoofd te stoten. De mate waarin we rekening houden met mensen om ons heen bepaald voor een deel hoeveel stress het maken van een keuze brengt. Of met andere woorden: hoe meer we het anderen naar de zin willen maken, hoe ingewikkelder de keuze kan worden.
Een ander element dat een rol speelt bij het maken van een keuze is het tijdsissue. Als er genoeg tijd is om een goede overweging te maken, hoeft het geen stress op te leveren. Maar die tijd lijkt helaas niet altijd voldoende voorradig.
Hoe ga je om met keuzestress?
Je laten leiden door anderen is niet altijd de makkelijkste weg. Het kan voorkomen dat alle adviseurs die je raadpleegt een andere mening zijn toegedaan. Daarom is het de kunst om tijdens het keuzeproces (naast overleg met anderen) ook vooral bij jezelf te blijven. Zo kun je achteraf het meest tevreden zijn over de keuze die je maakte. Wat helpt om tot jezelf te komen, is:
- stil staan
- even alleen zijn
- de prikkels van buiten uitsluiten en naar binnen keren
- voelen wat je lichaamssignalen je willen vertellen
- luisteren naar je hoofd, hart én intuïtie!
Hoe kom jij het beste tot jezelf om vervolgens beslissingen te kunnen nemen? Deel het in onderstaand commentaarveld om andere mensen mee te helpen.
Sta jij op een kruispunt in je leven? Vind je het lastig om een keuze te maken vanuit je hoofd, hart en intuïtie? Dan ben je welkom voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek. Ik ondersteun je van harte tijdens dit proces.
Ik lees graag jouw tips of vragen rondom keuzestress.
Deel je verhaal in het commentaarveld hieronder om anderen te inspireren!
Om mijn dankbaarheid voor je input te tonen, stuur ik jou het E-book:
‘van zelfafwijzing naar zelfwaardering in 4 stappen’
Zo brengen we samen meer begrip en compassie in onze wereld.
Bedankt voor je aandacht!
Op jouw groei!
Mooi blog, Vick! Als coach voor mensen met het dertigersdilemma, kom ik keuzestress dagelijks tegen. Hét thema van mijn doelgroep! Als type Een, maar ook vanuit herkenning bij veel anderen met dit type, zou ik nog de aanvulling willen maken dat de angst om de verkéérde beslissing te nemen ook een grote rol speelt. Wat is de enige juiste keuze? Welke betere keuze weet ik nog niet en daarnaar blijven zoeken, kan voor veel keuzestress zorgen.
Dank voor je aanvulling en openheid Magda! Heel goed dat je extra nadruk legt op de angst voor het maken van de verkeerde beslissing. Dit is inderdaad een belangrijke factor van keuzestress.
Beste Vick, een herkenbaar en actueel onderwerp voor mij en in mijn Gestaltpraktijk.
Het mooie is dat ik tijdens het lezen van je blog me al gewaar ben van mijn keuzestress: Welke vorm van keuzestress herken ik bij mijzelf vanuit de specifieke enneagramtypen? Een mooie oefening dus om in het hier en nu al te onderzoeken wat dit met me doet en wat me dit te zeggen heeft.
In meerdere typen herken ik wel iets en wat is dan ‘het beste’? Terwijl Zig Ziglar zegt; Every choice you make has an end result. Dat geeft toch enorm veel keuzevrijheid 🙂
Dank je Karin voor je vraag. Het korte antwoord is dat we op het niveau van gedrag en kenmerken ons inderdaad in alle typen herkennen. Niets menselijks is ons vreemd 😉 Op het niveau van diepste drijfveren echter, kijken we allen vanuit een van de 108 enneagram ‘brillen’ naar de wereld.
Prachtig dat jij het als een oefening in zelfobservatie ziet. Ik kan hieraan toevoegen dat we kunnen onderzoeken wat het meest automatisch onze neiging heeft of welk patroon je het vaakst in jezelf herkend. Dit brengt ons informatie over wat onze diepste drijfveren zijn. Deze drijfveren zijn hardnekkiger te veranderen dan onze gedragingen of overtuigingen. En dus werkt het heel krachtig en efficiënt om in counseling of therapie op drijfveren te coachen. Als we onze drijfveren leren begrijpen, veranderen overtuigingen en gedrag vanzelf mee. Het enneagram brengt ons die heldere informatie over op welke laag we onszelf (en anderen binnen consulten) observeren.
Door het te blijven zien als een oefening in zelfobservatie -open en ontvankelijk gewaarzijn- ontspan je de keuzestress in deze. Ik wens je een verdiepend onderzoek toe en ik ben benieuwd wat het proces je brengt.
Beste Vick, bij mij, als type 7, is het eigenlijk genieten van alle mogelijkheden waaruit ik kan kiezen. Ik wil dus inderdaad niet te vlug kiezen omdat zo alle opties open blijven! Ook heb ik plezier in het uitzoeken van alle voors en tegens van iedere keuze.
Ja gevolg, inderdaad, het kost zeeën van tijd en is uiterst ineffectief. Ik werk eraan!
Ik herken je zelfobservatie in deze 🙂 De uitdaging is een juiste balans tussen enerzijds het genieten en vanuit fascinatie alle opties exploreren én anderzijds een efficiënte keuze met bijbehorend commitment maken. We groeien samen Christien!
In mijn praktijk leg ik de nadruk op:
– Eerst goed nagaan waar je kwaliteiten liggen
– Dan stilstaan bij dingen die je leuk en interessant vind en die passen bij je waarden
– Een overzicht van studies die in de overlap liggen
– Begin breed, informeer je goed, zodat de keuze goed gefundeerd is
– Maak het niet te belangrijk, het is een keuze voor 3/4 jaar en in het huidige onderwijssysteem zitten nog heel veel keuzemogelijkheden op de leerweg.
Een gestructureerd keuzepad blijkt dus al te helpen.
Dank voor je aanvullingen Christien. Mooie tips, vooral het gestructureerde keuzepad en bij persoonlijke waarden blijven spreken me aan.
Keuzestress. In de definitie van Schwartz hierboven zit het cruciale punt voor mij in het woordje “moet”. Herken de kracht van dat woord in mijn leven zeker maar met het maken van keuzes van materiele zaken is dat veel minder. Na hier en daar wat rondgekeken en rondgevraagd te hebben krijg ik er wel een goed gevoel bij. Maar stress? Nee.
Niet materiele keuzes vind ik vele malen lastiger, zeker als het om keuzes voor je kinderen gaat. Dit levert wel stress op bij mij. Waarom? Omdat ik tijdens de keuze (vaak) geen idee hebt of het de goede is – geen controle…niemand kan in de toekomst kijken, we zitten met zijn allen gelocked in het moment “nu”.
De stress bij mij kan dan komen van gebrek aan keuze, geen controle hebben en als type 3 persoon: gevoel van falen bij verkeerde keuze.
Heb ik dan last van keuzestress? Volgens mij niet volgens de definitie van Schwartz 🙂
Dank voor je open reactie Richard. De trigger op het woord ‘moeten’ is herkenbaar voor mij en voor velen. Toch is dit misschien wat Schwartz heeft bedoeld wanneer jij schrijft over dingen goed willen doen voor je kinderen. Het ‘willen’ kan zo sterk voelen dat het ‘moeten’ wordt.
Super dat je het gevoel van falen observeert (hoe lastig en ingewikkeld ook) en dit zelfs met ons deelt. Goed dat je op de quote van Schwartz kauwt. Je lijkt te kijken hoe het bij jou resoneert. Als we het zo doen, brengt het ons zelfkennis.