Hoe ontspan jij?

Is het inspiratie of juist uitstelgedrag?

Op een zonnige zaterdagmiddag komt ineens een blogonderwerp bij me binnen. Ken je dat? Je was van plan om boodschappen te doen, maar krijgt onverwacht inspiratie voor iets anders. Wat is het verschil tussen werkelijke inspiratie en uitstelgedrag: afleiding van ‘juiste actie’?
Dit blog is een zoektocht naar wat juiste actie betekent en tevens om een weg te vinden hoe je werkt vanuit ontspanning.

Spanning en ontspanning

Ik blog vaker over de balans tussen spanning en ontspanning.
Bijvoorbeeld in het blog achter deze link lees je concreet over hoe je hoe je een afwisseling realiseert tussen activiteiten die inspanning vergen en anderzijds activiteiten die je opladen. Maar in het blog dat je nu leest gaan we een laag dieper. Het gaat over hoe je de zaken onderneemt en niet over wat je doet.

Een voorbeeld;

Toen ik begon met bloggen moest er soms de dag voor de plaatsingsdatum nog een heel artikel uit de pen rollen. Dat lukt alleen met voldoende doorzettingsvermogen, discipline en daadkracht. Maar je kunt je af vragen of het artikel net zo lekker vloeiend leest, wanneer ik op een ander, meer inspirerend moment had doorgepakt. In het laatste geval stroomt het artikel vanzelf uit de pen, zonder moeite.

Je kent vast dat wanneer je een cadeautje voor iemand ‘moet’ hebben, je niets geschikts kunt vinden. En als je niet op zoek bent naar een cadeau, vind je juist de mooiste dingen voor iemand. In die laatste situatie gaat als het ware ‘vanzelf’. Hierover later meer.

Verkramping en weerstand

Maar wat is nu het verschil tussen beide? Als iets moet, dan moet het vaak nu, je wilt iets persé. Dan moet het; koste wat het kost. Het kost vaak je ontspanning. Ik merk aan mezelf dat ik dan in de kramp schiet, zowel psychisch als lichamelijk. Psychisch zit ik vast in de aanname dat iets nu moet en lichamelijk bemerk ik onder meer de opbouw van spanning in mijn spieren.

In een training span ik altijd mijn hand tot een vuist wanneer ik dit uitleg. Ik vraag dan de groep wat er gebeurt als ik zand in mijn hand zou hebben. Vaak begrijpen deelnemers dat doordat ik knijp, juist (ongewild) het zand tussen de kiertjes naast mijn vingers glipt. Hoe harder ik mijn best doe om het zand vast te houden, hoe harder ik in mijn hand knijp en kracht zet, hoe meer (zand) ik verlies.

Wet van effortlessness

Terwijl het ook anders kan. Wanneer je het moment pakt waarop jouw activiteit de juiste actie is, voelt het alsof het ‘zo moet zijn’. Dit effect wordt wel de wet van effortlessness/moeiteloosheid genoemd; oftewel ‘doe minder en bereik meer’. Het leven kan moeitelozer verlopen, wanneer je aansluit op dat wat jij en de mensen uit je omgeving in het moment nodig hebben. Je voelt tevredenheid in je lichaam en ontspanning in je spieren. Het resultaat is dat dingen sneller zijn afgerond en minder energie kosten. Als je intuïtief aan leert voelen wat de juiste actie is in het moment, raak je aanzienlijk minder vermoeid.

Tijdens een training toon ik dit door mijn hand te openen. Ik vraag de groep zich voor te stellen dat er zand blijft liggen in het kuiltje van de hand zolang de hand ontspannen blijft.
We kunnen ervoor kiezen om door te zetten en vanuit kramp en weerstand te bloggen of stofzuigen. We kunnen er ook bewust voor kiezen om het vanuit ontspanning te doen, om even stil te staan en na te gaan wat past bij jouw staat van zijn op dat moment. Zo stem je af op wat er nodig is.

Zelfobservatie

Vanzelfsprekend merk je de verkramping of ontspanning alleen op wanneer je zelfobservatie toepast, wanneer je op onderzoek gaat welke signalen je zintuigen geven. Twintig jaar geleden had ik nauwelijks weet van of ik me gespannen voelde. Door zelfobservatie toe te passen werd ik me stap voor stap bewuster van de weerstand die mijn lichaam aangaf. Dit klinkt misschien vaag of abstract maar het gaat simpelweg over opmerken dat je hart sneller slaat en je ademhaling omhoog schiet. Ik besefte als 30-jarige niet, dat mijn stem een octaaf hoger werd bij spanning, lichaamsbewegingen sneller werden of dat ik mijn schouders onnatuurlijk hoog optrok. Nu ben ik me dit eerder en sterker bewust. Wil je ontdekken wat stappen zijn om zelfobservatie aan te leren? Het staat in dit blog beknopt beschreven.

Vanuit welke intentie doe je een goede daad?

Het past bij mij om afval van straat op te rapen en thuis te recyclen. Echter, ik merkte bij mezelf twee verschillende houdingen tijdens het opruimen van zwerfafval. Soms wandelde ik met een dankbaar en tevreden gevoel terug naar huis om het plastic in de betreffende container te deponeren. Maar het kwam ook voor dat ik vanuit ergernis het plastic opraapte en mee nam. Boos vrat ik me ondertussen op over de mensen die het zomaar van zich af gooien. Hulpvaardigheid sloeg door in opoffering. Na deze zelfobservatie sprak ik met mezelf af, alleen nog maar het afval op te ruimen wanneer het me lukt om het vanuit een dankbare intentie te doen. Uit ergernis komt mijns inziens niets goeds tot stand.

Volgens een Cursus in Wonderen is er in Gods universum geen plaats voor opoffering. Je bent op zinvolle wijze dienstbaar aan een hogere taak door goed voor jezelf te zorgen, want wat je niet hebt -en niet bent- kun je ook niet geven. Vanuit een gevoel van rust, en het gematigde gedrag dat daaruit voortkomt, kun je meer dan genoeg geld en tijd en energie aan de wereld geven.

-Marianne Williamson.

Aan ons dus de taak om rust en ruimte in het leven te creëren zodat we vanuit dankbare en tevreden intentie anderen kunnen en willen helpen. En daarnaast als we moe of ‘vol’ zijn, even hierbij stil te staan en bewust voor onszelf te kiezen en ruimte te scheppen door op te laden. Dat is werkelijk: juiste actie!

De meerwaarde van lichaamswerk

Tot slot wil ik de nadruk leggen op de functie van lichaamswerk omdat het een krachtige weg naar ontspanning is. Ik doel hiermee op bijvoorbeeld yoga, tai chi of Zhineng Qigong. Deze vormen van meditatie in beweging helpen je de grenzen van je lichaam te ervaren. Je leert letterlijk om bewust spieren te spannen en ontspannen. Ze brengen je op deze manier verfijnde zelfkennis, je bouwt lichaamsbewustzijn op. Tijdens de beoefening merk je steeds dingen op over je lichaam en automatische aandacht, je wordt door deze inzichten bewuster van je natuurlijke beweging en houding. Deze zelfkennis neem je na een uur lichaamswerk mee je week in.

Ik ben nieuwsgierig naar hoe jij merkt dat je in verkramping zit. Wellicht heb je een tip voor anderen hoe ze kunnen ontspannen? Ik nodig je uit om een reactie achter te laten in onderstaand commentaarveld. Omdat ik je antwoord waardeer ontvang je het E-book:

‘van zelfafwijzing naar zelfwaardering in 4 stappen’

Zo brengen we samen meer begrip en compassie in onze wereld.

Bedankt voor je aandacht!
Op jouw persoonlijke groei!