Pleidooi voor waardering

Sinds de coronacrisis in nederland is, staan we stil, lijken we anders tegen sommige zaken aan te kijken. Er lijkt een herwaardering te ontstaan van beroepen. Het begon zichtbaar en hoorbaar met het massale applaus voor de zorg. Wat is er aan de hand?

Waardering voor beroepsgroepen

Na het indrukwekkende applaus, volgde steeds meer respect voor docenten. Ouders die thuis met de handen in het haar zaten keken met meer eerbied naar de docenten van hun kinderen. Toen volgden waardering voor andere beroepsgroepen zoals schoonmakers, vakkenvullers, vuilnisophaaldiensten en voedselindustrie.

Allemaal vitale beroepen, we kunnen niet zonder hen. Vaak hoorden we om ons heen de verwondering over de lage financiële beloning van juist deze groepen die de samenleving dragen. Hierover richtte ik me in dit blog van afgelopen januari. Financiële beloning is, naast ons respect en eerbied, ook een belangrijke vorm van waardering. Die vlag ging daarom ook steeds vaker op in politiek en samenleving: laten we deze beroepsgroepen hoger in aanzien tillen en hen ook op die waarde financieel belonen.

Waardering is logisch

Toen gebeurde er iets vreemds in mijn ogen. Want bovenstaande groepen noemen we niet voor niets vitale beroepen. We kunnen niet zonder hen, het is onze basis. Dat we hen waarderen is logisch.

Het leek alsof die herwaardering in andere beroepsgroepen zorgde voor behoefte aan zichtbaarheid. Vooral op de radio hoorde ik reclamespotjes voorbijkomen voor de logistiek, reiswereld, kunst, papierindustrie, horeca etc. Alsof iedereen begon te roepen: “zie je mij en mijn belangrijke werk ook?”. Het leek alsof de waardering voor de één ongenoegen bij anderen opriep.

Misschien vergelijkbaar met een docent die één leerling vaker een blijk van waardering geeft. Dat kan bij andere leerlingen onzekerheid, wrevel en jaloezie oproepen. Een gevoel van ‘zie mij ook!’ kan conflicten veroorzaken. Verschillen tussen dualiteit (:afgescheidenheid) en non-dualiteit (:eenheid) worden zichtbaar, zoals in dit blog beschreven staat. Als we niet oppassen komen mensen tegenover elkaar te staan ‘ik tegen jou’, terwijl verbinding en gezamenlijkheid ons verder brengt.

Hoe?

De coronacrisis maakt helder dat we allemaal in dit schuitje zitten. De verbondenheid die dit gezamenlijke leed oproept merk je al aan de vriendelijkheid waarbij mensen in de supermarkt rekening met elkaar houden (enkele uitzonderingen nagelaten). Dus hoe kunnen we onze aandacht meer richten op die gezamenlijkheid? In mijn ogen zou het lukken wanneer we ieders schakel in de samenleving meer op waarde schatten. Wanneer we ieder uniek mens waarderen en respect hebben voor zijn of haar bijdrage, voelen mensen zich gezien en gehoord. Dan ontspant onze geest: onzekerheid, wrevel en jaloezie verdwijnen. We kunnen beroepsgroepen niet missen maar iedere individuele mens ook niet.

Concrete intenties en affirmaties vormen

Ja, ja Vick, je bent mooi aan het preken maar hoe doe je dat dan, hoe waarderen we de ander? Als ik het concreter maak, kom ik op drie intenties die helpen de ander werkelijk te zien. Die intenties kunnen we bewust meer aandacht geven: hardop uitspreken voor de spiegel en op social media. Dan gaat het groeien en raakt het ingebed in onze cultuur.

• Ieder brengt een andere waarde aan onze samenleving. Ieder mens doet er toe vanuit andere kwaliteiten. Kijk naar wat de ander brengt in deze wereld. Kijk naar wat de ander toevoegt aan de groep of het werk. Waarom zouden we een hoge intelligentie meer op waarde schatten dan een groot doorzettingsvermogen? Wat maakt zakelijke duidelijkheid belangrijker dan empathie? We zijn complementair aan elkaar. Dus helpt het om naar de ander te kijken met een bril op: wat waardeer ik in jou, hoe vul je mij aan?
• Respect voor wat de ander niet kan. Alles van de ander wat je tegen de borst stuit, zou je kunnen zien vanuit een referentiekader van: hij kan dit werkelijk niet anders. Je kunt er bewust voor kiezen andermans gedrag te zien in het licht van onvermogen. Maar let op: dit voelen juist zonder er een oordeel erover te vellen. Vergelijkbaar met een peuter die we niet beoordelen op het onvermogen om veters te strikken. Waarnemen vanuit de bril en intentie: wat als zijn gedrag geen onwil is maar onkunde?

  (Bijvoorbeeld, ik liep onlangs in de supermarkt en er stond een man met twee jonge kinderen midden in het gangpad de tijd te nemen voor boodschappen. Mijn mening vond er van alles van. Toen de man mij op 20 cm afstand passeerde vroeg ik hem vriendelijk of hij afstand wilde houden. De man vond het overdreven en ging in discussie. Ik bracht –met bonkend hart van boosheid en angst- mijn gedachte met moeite terug naar de rust. Nog geen 10 minuten later liep een man vlak langs mij waarvan ik wist dat hij een verstandelijke en psychiatrische beperking had. Ik voelde de rust in mezelf, begrip voor hem gaf rust in mijn lijf en gedachten. Het hielp me dus om respect te hebben voor de beperking van de tweede man. Bij de eerste man kende ik de beperking niet. Maar als ik (oordeelloos) ga kijken vanuit de intentie: hij kan dit niet, dan vind ik rust in mijn gedachte en gevoel.)

• Zo zou je kunnen zeggen dat ieder mens unieke kwaliteiten kent en eveneens specifieke beperkingen. Wanneer we beseffen wat onze eigen beperkingen zien, helpt het om meer respect op te kunnen brengen voor beperkingen van de ander. See the suffering in everyone. Oog voor onze eigen beperking, brengt ook dat we inzien dat de andere kant de kwaliteit is.

Zoals in deze lijst:

valkuilen en kwaliteiten

o onzichtbaarheid – bescheidenheid
o pietluttigheid – ordelijkheid
o dogmatisme – betrouwbaarheid
o extravert – aanwezigheid
o geobsedeerdheid – zelfdiscipline
o indirectheid – tact
o fanatisme – gedrevenheid
o kortzichtigheid – besluitvaardigheid
o emotionaliteit – hartstocht
o solisme – onafhankelijkheid
o achterdochtig – alertheid
o tobberigheid – serieusheid
o impulsiviteit – spontaniteit
o strijdlust – weerbaarheid
o vrijpostigheid – directheid
o traagheid – rust
o besluiteloosheid – behoedzaamheid

Dit zijn slechts voorbeelden van valkuilen en kwaliteiten. Ik ben benieuwd wat jouw unieke kwaliteit is, wat jij brengt in de samenleving. Wat jouw specifieke schakel is in onze eenheid. Door jouw specifieke kwaliteit hieronder aandacht geven, inspireer je anderen. Dat waardeer ik van harte en ik stuur je daarom het e-book op. Daarom ontvang je na je reactie het E-book: ‘van zelfafwijzing naar zelfwaardering in 4 stappen’. Zo brengen we samen meer aandacht en waardering in onze wereld.
Bedankt voor je aandacht! Op jouw persoonlijke groei!